تکنیک های محاسبات قابل اعتماد در سامانه های رأی گیری الکترونیکی

فرآیند رأی گیری که در دو دسته رأی گیری ایستگاهی یا باجه ای و رأی گیری از راه دور دسته بندی شده است، از ابتدا تاکنون دستخوش تغییرات عمده ای شده که رأی گیری الکترونیکی حاصل به کارگیری فناوری های نوین در روش های سنتی است. استقرار سامانه های رأی گیری الکترونیکی در ابعاد مدیریتی و اجرایی، مشارکتی و زندگی نوین سودمند بوده و استفاده از آن در شهر الکترونیکی اجتناب ناپذیر است. در جهت استفاده مطلوب از سامانه های الکترونیکی بویژه رأی گیری الکترونیکی، باید اعتماد شهروندان را به آن جلب کرد. اعتماد در سامانه ها به دو طریق مستقیم و غیر مستقیم به واسطه توصیه گرها حاصل می شود. سه مولفه امنیت، زیرساخت های سخت افزاری و زیرساخت های نرم افزاری معیار سنجش قابلیت اعتماد سامانه ها می باشند. ابزارهای tpm، سخت افزارهایی هستند که با اجزای درونی خود شامل پردازنده رمزنگاری، حافظه ماندگار و حافظه متغیر، برای تأمین اعتماد سامانه ها استفاده می شوند. tpm ها از بسته نرم افزاری tss بعنوان واسط بین خود و برنامه های کاربردی بهره می گیرند. اعتماد در کلیه مراحل رأی گیری الکترونیکی شامل ثبت نام، اعتبارسنجی، رأی دهی و شمارش آراء باید حاصل شود. در این پایان نامه، الگوهای مختلف رأی گیری الکترونیکی براساس شبکه های ترکیبی و مختلط، رمزنگاری چند کلیدی، رهیافت امضای کور و کانال های ناشناس و همچنین توابع همریخت برای ایجاد امنیت در این سامانه ارائه و مقایسه شده اند. در این راستا شبکه مختلط چائوم و طرح نف بعنوان دو روش اعتبارسنجی سامانه توسط رأی دهندگان معرفی می شوند. هدف از این پایان نامه تلفیق مفهوم محاسبات قابل اعتماد با فرآیند رأی گیری الکترونیکی بوده که با سیاستگزاری های تدوین شده در این پژوهش، یک سامانه رأی گیری الکترونیکی قابل اعتماد شده، استقبال شهروندان را در استفاده از این سامانه مهم در پی خواهد داشت.